شوخی و شادمانی از بهترین ارزشهای زندگی سالم است/افراد برون گرا بیشتر می خندند

به گزارش مطلع الفجر،خنده دار بودن مسائل نوع خاصی از شادی است، لذا خنده در شادی حائز اهمیت است، شادمانی و خندیدن از بهترین ارزشهای زندگی سالم و پویا می باشد و شوخی پاسخی خودجوش به موقعیت‌ها درحضور دیگران است.

* ویژگی رایج در تعاملات زندگی اجتماعیپژوهشگر مسایل اجتماعی در گفت و گویی در این زمینه عنوان کرد: اینکه خندیدن و شوخی کردن چه جایگاهی در روابط انسانی دارد و کم و کیف آن چگونه باید باشد تا تاثیر عکس بر جای نگذارد از دیر باز مورد توجه اندیشمندان و فلاسفه بوده است شکی نیست که شادمانی و خندیدن یکی از بهترین ارزشهای زندگی سالم و پویا می باشد تا جایی که امیرالمومنین حضرت علی(ع) می فرمایند:”بعد از نعمت سلامتی، بهترین نعمت، خندیدن است”. اما اینکه این خندیدن به چه قیمتی تمام شود و خود منجر به چه حالتی در انسان و نیز روابط انسان با دیگران شود، قابل بحث می باشد از نظر روان نشاسان، شوخی حالتی مثبت در ذهن است و زمانی ایجاد می‌شود که فردی موضوعی ناهمخوان ، غیرمنتظره و یا سرگرم کننده را بگوید و یا انجام دهد یا اینکه برای برخی افراد به دلایل دیگری اتفاق می‌افتد و باعث خنده دیگران شود. خنده دار بودن مسائل نوع خاصی از شادی است، لذا خنده در شادی حائز اهمیت است شوخی ویژگی رایج در زندگی است و غالبا پاسخی خودجوش به موقعیت‌ها درحضور دیگران است. کاظمی دراین زمینه خاطرنشان کرد: شوخی ناشی ازیک خلق مطلوب است و می‌تواند تاثیرعمیقی بر شادی مردم داشته باشد، شوخی یکی از روشهای القاء خلق مثبت است اغلب روانشناسانی که شوخی را مطالعه کرده‌اند نتیجه گرفته‌اند که ویژگی اصلی رویدادهایی که افراد را خوشحال می‌کند ناهمخوانی آنهاست و برای افرادی که تمایل به شوخ‌طبعی دارند ضرورت دارد. استفاده از شوخی با خود ابرازی و خودنگری قابل پیش‌بینی هستند و هر دو آنها به عنوان شاخص‌های مهارتی اجتماعی مطرح می‌باشند، افراد احساسی لطیفه‌ها را خنده‌دارتر درک می‌کنند وبیشتر می‌خندند. شوخی درمقابله با استرس نقش مراقبتی ایفا می‌کند و موجب کاهش تهدید وآسیب استرس می‌شود، افراد دارای حس عمیق شوخ طبعی ، بعد از رویدادهای منفی زندگی به طور قابل ملاحظه‌ای خلق بهتری نشان می‌دهند. شوخی موجب می‌شود که فرد جنبه مثبت رویدادها را در نظر بگیرد باعث می‌شود فرد توانایی پیدا کند تا رویدادها را ازجهتی شوخی و خنده‌دار و لذا ازمیزان استرس کاسته می‌شود. شوخی کردن به جا و مناسب با موقعیت یک مهارت مطلوب اجتماعی است به شرط آن که باعث تخریب شخصیت دیگران، تنزل ارزشهای انسانی، و آزردگی روانی و عاطفی برای خود یا فرد مقابل نشود.* گسترش ارتباطات بین اشخاصوی در ادامه تصریح کرد: برخی مطالعات رابطه روشنی بین شوخی و شادی به دست آورده‌اند، افراد شاد بیشتر می‌خندند و احساس بهتری از شوخی دارند برون‌گراها و سایر افرادی که مهارتهای اجتماعی مطلوبی دارند ، زیاد می‌خندند و مسائل را خنده‌دار درک می‌کنند، همبستگی قوی بین برون‌گراها و شادی وجود دارد . این مساله مسلم است که برون‌گراها بیشتر می‌خندند و در حال حاضر شاهدیم که ارتباطات نزدیک به طور وسیعی با شوخی تقویت می‌شود ویژگی اصلی رویدادهایی که افراد را خوشحال می‌کند ناهمخوانی آنهاست و برای افرادی که تمایل به شوخ‌طبعی دارند ضرورت دارد. استفاده از شوخی با خود ابرازی و خودنگری قابل پیش‌بینی هستند و هر دوی آنها به عنوان شاخص‌های مهارتی اجتماعی مطرح می‌باشند افراد احساسی لطیفه‌ها را خنده‌دارتر درک می‌کنند و بیشتر می‌خندند. افراد متعصب لطیفه‌های جنسی را دوست دارند. افراد آزاد اندیش لطیفه‌های بی‌معنی را ترجیح می‌دهند. بسیاری از افراد خشک و متعصب از ناهمخوانی لذت می‌برند و از این طریق تنش‌های خود را تخلیه می‌کنند. در بعضی مواقع نیز شوخی وسیله‌ای است برای بیان غیر مستیم دلخوری‌ها و ناراحتی‌ها از شخص یا گروهی بخصوص که به صورت مستقیم نمی‌توان عنوان کرد. این روانشناس در خصوص علت های روانشناختی شوخی گفت: شوخی کردن می تواند ناشی از علل زیر باشد: ۱-نشانه اعتماد به دیگران. ۲-تقویت روابط اجتماعی. ۳-اجتناب از درگیری و برخورد. ۴-ایجاد صمیمیت. ۵-خنده گویای پذیرش و تعاملات مثبت است. ۶-خنده بیانگر و اثبات کننده عضوی از یک گروه بودن است.*سبک‌های شوخی و عوامل شخصیتیکاظمی تاکید کرد: سبک‌های شوخی با برخی ازعوامل شخصیتی رابطه دارند؛ بدین ترتیب که کسانی که عمدتا ازشوخی‌های خود فزاینده استفاده می‌کنند، هیجانات پایدارتری دارند وبه قول معروف دمدمی مزاج نیستند. این افراد غالبا برون‌گراترند و نسبت به تجربه‌های جدید هم پذیراترند،بد نیست بدانید که این گروه معمولا صفات مردانه بیشتری هم دارند، چه زن باشند و چه مرد. کسانی که عمدتا از شوخی‌های پیونددهنده استفاده می‌کنند، بیشتر تمایل دارند که با جمع باشند یعنی برون‌گراترند و مثل خودفزاینده‌ها به حضور درموقعیت‌های جدید هم تمایل دارند اما این افراد بر عکس خودفزاینده‌ها صفات زنانه بیشتری دارند. کسانی که ازشوخی‌های پرخاشگرانه استفاده می‌کنند، پایداری هیجانی‌شان پایین‌تر است، یعنی دمدمی‌ مزاج‌ترند و زودتر از کوره در می‌روند آن‌ها وقتی درجمعی قرار می‌گیرند معمولا ساز خودشان را می‌زنند یعنی «توافق پذیری» پایینی دارند و بالاخره این که این گروه معمولا آدم‌های وظیفه‌شناسی نیستند. قابل حدس است که شوخی‌های پرخاشگرانه را هم باید جزو شوخی‌های مردانه محسوب کرد، کسانی که از شوخی‌های خودشکنانه استفاده می‌کنند، پایداری هیجانی‌شان به شدت پایین است و به همین خاطر نمرات اضطراب و افسردگی‌شان بالاست آن‌ها هم مثل پرخاشگرها در جمع، توافق‌پذیری پایینی دارند و آدم‌های چندان با وجدانی نیستند و جالب‌تر این که این شوخ طبعی هم با صفات مردانه‌تر رابطه دارد.* حفظ موقعیت ها هدف اصلی بذله گویی را تشکیل می دهدپژوهشگر مسایل اجتماعی با اشاره به اینکه درمورد شوخی و بذله باید مراقب بود که در آن،فرد خاصی هدف قرار نگیرد یادآور شد: درمورد شوخی و بذله سعی کنیم که درآن، فرد خاصی هدف قرار نگیرد بلکه موقعیت ها هدف اصلی شوخی و بذله را تشکیل دهد. توجه کنید که مضحکه قرار دادن یک نفر در جمع، جنبه طنز ندارد و حتی شوخی هم نیست و فقط می توان آن را تظاهر مستقیم پرخاشگری دانست. این کار موجب افزایش تنش درجمع و کاهش سطح بهداشت روانی می شود. شاید شایسته ترین کار آن باشد که بتوانیم در باره کارهای مضحکی که خود کرده ایم و دیدگاه های خنده داری که داشته ایم، صحبت کنیم. توانایی خندیدن به افکار و اعمال مضحک خود موجب می شود که دیگران هم با نظر انتقادی خود را ارزیابی کنند و نه فقط روحیه ای مبتنی بر همدلی در جمع پدید می آید بلکه بازخورد این کار به بهبود اندیشه ها و نگرش ها و اعمال هر فرد کمک می کند.