رسانه های نوین و آسیب های آنها

در ژانویه ۲۰۱۰ میلادی،۳۲ میلیون و ۲۰۰ هزار کاربر اینترنت در ایران وجود داشته اند. بدین معنی که تقریبا نیمی از مردم ایران با اینترنت کار می کنند. از جمله علاقه مندی در کاربران اینترنت حضور در اطاق های گفتگو یا چتروم می باشد. به صورتی که یکی از پر طرفدارترین امکانات اینترنت در ایران است.

گسترش سریع کافینت ها در سطح شهر های ایران را می توان نتیجه علاقه جوانان ایرانی به گپ دانست. گپ باعث تلف شدن وقت جوانان و فاصله گرفتن آنها از واقعیت شده است. گپ و سایر امکانات مشابهی که رسانه های نوین در اختیار افراد قرار داده جای رفتارهایی مثل اطّلاع جویی را گرفته است. علی رغم فراگیر بودن ارتباطات اینترنتی جوانان در قالب چت در ایران و دوستی های اینترنتی پژوهش های کمی در مورد کیفیت و پیامد های این پدیده انجام شده است.

امروزه line و whats app و viber و tango و instagram و… از محبوب ترین شبکه های اجتماعی و ارتباطی در میان جوانان شده است که اکثر اوقات خود را با گذراندن در این فضاها سپری می کنند و این نگرانی را برای عدّه ای به وجود آورده که روابط مجازی قرار است به تدریج جایگزین روابط انسانی در دنیای واقعی شود.

در این شبکه ها به صورت مداوم خبرهایی مطرح می شود:

اگر ساعت ۱۲ شب این تاریخ موبایل ها روشن باشد چه می شود؟

یا یک بیماری خطرناک شیوع پیدا کرده است.

شایعات در این فضاها معمولا با این عنوان ها ***توجه توجه*** ***فوری فوری *** ***اطلاعیه فوری *** ***لطفا اطلاع رسانی کنید***

متاسفانه جذابیّت این فضاها باعث شده بدون توجه به صحّت و منبع خبری اخبار و کلیپ های منتشر شده، واکنش نشان دهیم / این اخبار را که میزان صحّت آن را نمی دانیم منتشر کنیم.

حالا اگر یک نفر ای پیام را به صد نفر ارسال کند و آنها هم هر کدام به صد نفر دیگر،خبر فارغ از صحّت و سقمش به سرعت منتشر می شود و در صورت نادرست بودن ماجرا ممکن است عواقب ناخوشایندی هم به دنبال داشته باشد.

این روزها هیچکس به فکر عزت نفس ما نیست.

-شما چطور فکر می کنید؟

-ما ایرانی ها همه کارهایمان اشتباه است.

-ما ایرانی ها هیچی نیستیم.

-ما ایرانی ها هیچ پیشرفتی نکرده ایم.

-ما ایرانی ها هیچ هنری نداریم.

در این گروه ها و فضاها با دلیل و بی دلیل به خودمان بد می گوییم لذّت می بریم، به خودمان فحش می دهیم و کیف می کنیم و می خندیم.

اقوام مختلف ایرانی را مسخره می کنیم و همه با هم کلّ ایران را، بزرگان علمی، هنری، ادبی و دینی کشور خودمان را وسیله تفریح و خنده کرده ایم.

درست است که ایرانی ها اساسا ملّت طنازی هستند و طنز پردازی را دوست دارند. اکثر لطیفه ها و حکایت های شیرینی که در فرهنگ ایرانی است ریشه در همین حسّ طنازی دارد امّا در اکثر امثال و حکم و لطایف ایرانی متانت و وقار و ادب را شاهد هستیم ولی وقتی این کار خارج از قوائد اخلاقی و فرهنگی صورت گیرد تبدیل به تخریب و کدورت می شود.

توهین به ارزش ها، اقوام، شخصیت های بزرگ ملی. مذهبی هیچ هدفی جز تخریب هویّت ملّی و عقیدتی جامعه و بی تفاوتی به از بین رفتن ارزش ها و سرمایه های فرهنگی را دنبال نمی کند

به امید روزی که اخلاق، دغدغه اصلی ما در روابط مجازی باشد./هانیه صالحی