مطلع الفجر-سرمربی صربستانی تیم ملی هندبال بانوان در آستانه رقابت‌های آسیایی معتقد است سرعت پیشرفت بانوان بسیار کند بوده و اگر این تیم دوازدهم آسیا نشود، پیشرفت داشته است.
به گزارش مطلعغ الفجر به نقل از فارس تیم ملی هندبال بانوان امروز (سه‌شنبه) برای شرکت در مسابقات قهرمانی آسیا راهی اندونزی می‌شود.
راهی مسابقه‌ای که سانیا پانیچ سرمربی صربستانی، امید چندانی ندارد که نتیجه کارش را در آن ببیند.
این مربی اروپایی هیچ قولی برای کسب نتیجه بهتر نسبت به دوره گذشته که هشتمی حاصل آن بوده، نمی‌دهد.
پانیچ خوش‌اخلاق گرچه می‌گوید پیشرفت شاگردانش بسیار کند و آرام بوده اما آنها راخیلی دوست دارد و دیسیپلین را شاخصه اصلی ملی‌پوشان می‌داند.
این مربی صربستانی پیش از سفر تیمش به آوردگاه آسیایی، گفت‌وگویی با خبرنگار ورزشی خبرگزاری فارس داشت و از خیلی چیزها صحبت کرد، از وضعیت تیم ملی در آستانه مسابقات قهرمانی آسیا، از تفاوت هندبال ایران و صربستان، از غذاهای ایرانی و زندگی در آکادمی...
صحبت‌های پانیچ را در زیر می‌خوانید:
فارس: کمی از سابقه فعالیت‌تان برای‌مان توضیح می‌دهید؟
10سال است که مربی هندبال هستم، 15 سال در مدارس کار کردم و در حقیقت متخصص این رشته هستم. تمام عمرم را هندبال بازی کردم تا اینکه مربی شدم. به دلیل آسیب‌دیدگی شدیدی که در کتف داشتم مجبور شدم از دنیای بازیگری زود خداحافظی کنم اما به دلیل عشق زیادم به این رشته به عنوان مربی کار را ادامه دادم. به عنوان مربی و بازیکن نیز مدال‌های زیادی کسب کردم.
فارس: چطور شد به ایران آمدید؟
از ایران دعوتنامه دریافت کردم و علاقه‌مند بودم بیایم، پیش از این موقعیتی برایم فراهم نشده بود تا در آسیا فعالیت کنم و می‌خواستم ببینم هندبال در این قاره به چه صورت است و آن را با هندبال اروپا که قوی‌ترین است مقایسه کنم. همچنین در نظر داشتم ببینم هندبال ایران با هندبال اروپا و کره جنوبی به عنوان یک تیم برتر آسیایی چقدر تفاوت دارد.
فارس: شناخت شما از ایران چقدر بود؟
در کتاب‌های درسی مدرسه با ایران آشنا شده بودیم، مدارس صربستان موارد درسی در خصوص تمدن‌های مختلف دارد که درباره ایران هم خوانده بودیم. ما احترام زیادی به پارس که قدیمی‌ترین تمدن است، می‌گذاریم. قبل از اینکه به ایران بیایم چیزهای زیادی در این‌باره می‌دانستم.
فارس: تفاوت فرهنگی ایران با کشور شما چقدر است؟
خیلی شبیه هم هستیم و تفاوت زیادی نداریم. مطلب جالبی که باید بگویم این است که در تاریخ صربستان این موضوع عنوان شده که در قرن 10 عده‌ای از قسمت جنوب دریای خزر مهاجرت کردند و به صربستان آمدند، به همین دلیل می‌گویند بعضی از اجداد ما ایرانی هستند اگر این واقعیت هست ما شبیه هم هستیم.
فارس: درباره حضورتان در ایران با کسی هم مشورت کردید؟
ست‌کوویچ مربی تیم ملی والیبال مردان ایران بود که شش سال در تهران زندگی کرده است، با او صحبت کردم و بهترین چیزها را درباره مردم شما به من گفت. همین که شش سال در تهران زندگی کرده نشان می‌دهد که اینجا چقدر خوب بوده است.
فارس: هندبال ایران را چطور دیدید؟
هیچ چیز خوبی نمی‌توانم بگویم، هندبال بانوان کیفیت پایینی دارد و باید روی این مسئله کار شود و خیلی چیزها تغییر کند، دختران ایرانی پشتکار دارند، منضبط و با فرهنگ هستند و من دوست‌شان دارم، اما کیفیت هندبال‌شان پایین است. آنها در بازی‌های آسیایی گذشته آخر شدند، پس مشخص است که باید کار کنند.
فارس: پیشرفت ورزش بانوان را از زمان حضورتان در ایران چطور می‌بینید؟
5ماه پیش به ایران آمده‌ام آنها آرام پیشرفت می‌کنند و متاسفانه باید بگویم از این وضع راضی نیستم. متأسفم که دیر آمدم، 5ماه فرصت کمی است که بتوان کاری انجام داد. ما با هم ارتباط خوبی داریم، آنها پیشرفت دارند اما این پیشرفت به اندازه‌ای نیست که نتیجه خوبی بگیریم. به دلیل مسابقات لیگ، بازیکنان آسیب‌دیده زیادی داریم. یکی از بازیکنان که رویش حساب می‌کردم و در دفاع برای من مهم بود اعلام کرد که دیگر نمی‌آید. به دلیل تعداد زیاد بازیکن آسیب‌دیده در آستانه اعزام مأیوس هستم.
فارس: پس قولی هم برای مسابقات آسیایی نمی‌دهید؟
اصلا در رابطه با نتیجه با من صحبت نکنید، در گذشته آنها در بین 8 تیم هشتم شده‌اند، اکنون 12 تیم در مسابقات شرکت دارند و کسب هر جایگاهی غیر از دوازدهم پیشرفت است. بازیکنان را می‌شناسیم آنها هرچه در توان دارند می‌گذارند. با همه توان مبارزه می‌کنیم، اما اینکه نتیجه چه باشد نمی‌دانم. بانوان ایرانی مبارز هستند و مانند شیر می‌جنگند اما مشکل این است که ما هم مصدوم داریم و هم در گروه سختی قرار داریم. به همین دلیل فکر می‌کنم شانس نداشتیم. این را هم باید بگویم که قطعاً نمی‌رویم که تسلیم شویم.
فارس: چقدر زمان می‌برد که به نتیجه برسید؟
در ایران خیلی از تکنیک‌ها درست نبود که باید در گذشته یاد می‌گرفتند. چند سال نیاز است تا نتیجه کسب شود. بهتر است در مدارس هندبال از 8-9سالگی به دختران آموزش دهند تا هنگامی که بزرگ می‌شوند بتوان روی آنها حساب کرد. آنها باید از همان زمان یاد بگیرند چگونه پاس دهند، نه اینکه من پس از 20سالگی این مسئله را به آنها یاد بدهم.
فارس: پیشنهاد استعدادیابی یا تشکیل مدرسه هندبال را به میترا نوری، نایب‌رئیس بانوان داده‌اید؟
بله و او قبول کرده است. خوشحالم چنین شخصی در این فدراسیون هست که هرچه درباره هندبال دوست دارم به او می‌گویم. همه باید کمک کنند تا او در جای خود بماند چون در نظر دارد به کار استعدادیابی بپردازد.
فارس: ورزش ایران را چطور می‌بینید؟
درباره ورزش های دیگر چیز زیادی نمی‌دانم و آنها را دنبال نمی‌کنم. البته وقت هم ندارم. درباره فوتبال چه بگویم که بانوان حتی نمی‌توانند به ورزشگاه بروند، یا درباره هندبال مردان، در سبزوار اجازه ندادند من در سالن حضور پیدا کنم، آنچه از ورزش ایران می‌دانم درباره بازی‌های المپیک است که فکر می‌کنم آنها در رشته‌های انفرادی مانند وزنه‌برداری، تیراندازی و کشتی موفق هستند، اما باید روی ورزش های تیمی کار کنند.
فارس: قراردادتان به چه صورت است؟ آیا این مسئله با شما مطرح شده که به دلیل بالا رفتن ارز ممکن است تا پایان مسابقات آسیایی در ایران بمانید؟
پرداخت‌ها شاید مقداری دیر شده باشد اما مشکلی نداشته‌ام، قراردادم تا جولای 2013 است. در مورد این مشکلات هم چیزی به من نگفته‌اند.
فارس: با صحبت‌هایی که داشتید، نقطه قوت خاصی در بین بانوان ایرانی دیدید؟
چیز خاصی ندیدم، آنها سرعت خوبی دارند که البته اگر با کره مقایسه کنیم این سرعت زیاد نیست. آن چیزی که می‌توانم تأکید کنم این است که آنها منظم هستند که البته طبیعی هم هست.
فارس: فیزیک دختران ایران چطور؟ برای هندبال مناسب است؟
نه قد کوتاهی دارند و بدن‌شان ضعیف است، میانگین قد بلندترین بازیکنان چین، 190 سانتیمتر است. باید در انتخاب بازیکن به این مسئله توجه شود.
فارس: درباره امکانات و سالن چطور؟
می‌تواند بهتر باشد اما خوب است.
فارس: هندبال بانوان ایران و صربستان را می‌توان مقایسه کرد؟
تفاوت زیاد است، دختران ما از 8-9 سالگی شروع می‌کنند. همانطور که می‌بینید در بازی های جهانی 12 تیم از اروپا و سه تیم از آسیا حضور دارند. همین مسئله کیفیت دو قاره را نشان می‌دهد، حتی کره که در آسیا بهترین است در المپیک چهارم شد و سه تیم اول اروپایی بودند.
فارس: صربستان در چه جایگاهی قرار دارد؟
پس از مسابقات آسیایی، صربستان میزبان رقابت‌های اروپایی است. در اروپا تیم‌های زیاد و رقبای سرسختی حضور دارند و برای برگزاری یک مسابقه بهترین‌ها حضور پیدا می‌کنند اما اینجا و در آسیا هیچ انتخابی نیست و هر کشوری تمایل داشته باشد در مسابقات آسیایی شرکت می‌کند.
فارس: بازی‌های لیگ را دیده‌اید، نظرتان در این باره چیست؟
چیزی نگویم بهتر است، آنها بسیار خشن بازی می‌کنند و فکر می‌کنم از روی عمد این کار را انجام می‌دهند نه در زمان بازی، البته داوران هم مقصر هستند و نباید اجازه دهند چنین اتفاقاتی رخ دهد.
فارس: غذاهای ایرانی را دوست دارید؟
با غذاهای ایرانی مشکل دارم و فقط مرغ می‌خورم، البته مقداری غذای ایتالیایی از جمله پاستا و پیتزا در ایران خورده‌ام.
فارس: به جاهای دیدنی و مکان های تاریخی رفته‌اید؟
به مکان‌های مختلفی در تهران رفته‌ام که در خاطرم نیست، اما به کاخ گلستان رفته‌ام، به اصفهان، سنندج و سبزوار هم سفر کرده‌ام.
فارس: خودرو در اختیارتان قرار گرفته است؟
نه، ماشین ندارم و در این وضعیت تهران، حتی اگر ماشین هم در اختیارم بود رانندگی نمی‌کردم.
فارس: فارسی یاد گرفته‌اید؟
بیشتر کلماتی که در هندبال کاربرد دارد را یاد گرفته‌ام.
فارس: تهران را چطور دیدید؟
با شهرهای اروپایی بسیار متفاوت است اما دوستش دارم. البته تهران رنگ های شاد کم دارد و همه چیز خاکستری است، این که این شهر در دامنه کوه است را خیلی دوست دارم. آب و هوای خوبی دارد به شرطی که آلوده نباشد.
فارس: زندگی در آکادمی سخت نیست؟
آکادمی خوابگاهی برای ورزشکاران است، امکانات خوبی ندارد من حتی مجبورم لباس هایم را با دستم بشویم که برایم بسیار سخت است. البته فضای خوبی دارد که آن را دوست دارم، قدم می‌زنم و قهوه می‌خورم. البته سپری کردن روزهای تعطیل هم در اینجا برایم سخت است چون رستوران‌ها تعطیلند و من مانند پرنده‌ای در قفس هستم.
گفت‌وگو از بهاره محمدی
نظر شما
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیریت در وب سایت منتشر خواهد شد