به گزارش مطلع الفجر ،هیات جایگاه و بلندگو را سامان می دهند، حتی در کوچه های شهر کودکان می دانند کدام روز حلیم نذری کوکب یا کبری خانم توزیع می شود و کدام روز غذاهای بسته بندی شده پروین خانم به درب خانه ها می آید.
هر محله هیئتی دارد، در این گذر قافله عمر کودکان زنجیر زن در محرم های گذشته را دیده ایم که امروز با بچه های خود پی زنجیر زنی و سینه زنی می آیند.
پیر غلامی چون کَرَم هست که با قامت بلندش دسته های زنجیر زنی و سینه زنی را به حرکت درمی آورد. هنوز خیرمقدم گویی به عزاداران جلوه و صفای خاص خود دارد.
نوحه ها هرچه قدیمی تر سوزناک ترند و هرچه قدیمی ها با سواد نیم بند خویش بخوانند بیشتر به دل می نشینند.
دستگاه های متولی امور تبلیغات دینی اگر قصد اجرای برنامه‌های جدید را دارند تمام این ظرافت ها را لحاظ کنند، این اشک های عشق، غبار از دل می شوید، این برنامه ها با تکرار شدن سنتی خویش هم انسجام آفرین هستند و هم موجب پس انداز معنوی می شوند.
هرکس در وادی سیدالشهدا با اخلاص باشد خود حضرت به او نگاهی خواهد کرد و علمدار بی دست، دست او را خواهد گرفت و چه شکوهی دارد وقتی در روز تاسوعا با بوی گلاب و دود اسپند همه هیات بهم می رسند و نوحه را با سوز و گداز می خوانند:
سقای دشت کربلا ابوالفضل ای با وفا ابوالفضل...
دست بریده عباس یارتان باد.