بی شک عاشورا، حماسه تکرار ناپذیر شیعه است که درآن وادی، ایثار و از خود گذشتگی به نهایت اوج رسید و صبوری جرعه جرعه نوشیده شد و صبر در قاموس زینب (س) معنایی والا گرفت.
با ورق خوردن تاریخ و آمدن محرم شیعه غرق درعزا و ماتم امام حسین (ع) می شود، غم نامه کربلا ورق میخورد، رشادتها و صبوری های سالار شهیدان و شهدای مظلوم کربلا با صدای حزین درمجالس و دسته جات بازگو می شود و این قلب مسلمانان است که به یاد تشنگان شهید و سقای دشت کربلا می تپد.
لب ها به نام پرفضیلت شان متبرک می شود و با یا حسین گفتن ها با حقیقت از جور و ستم اشقیا برائت می جوید.
عباس (ع) تمثال بی بدیل عاشقی و شهامت که برای فروکش کردن غوغای تشنگی کودکان که امانشان را بریده بود، با دلیری وصف ناپذیرش به دل دشمن تاخته که قرن ها در وصف رشادت های عباس(ع) سخن گفته شده که در هرعصری اذهان بشریت را به تحیر واداشته است.
زبان از گفتن رشادت های سقای کربلا قاصر و قلم را یارای نوشتن نیست که ابّهت بشریت است. واقعه کربلا انبانی از اسرار مفید برای آموختن رهروان و عاشقان آن امام عدالت خواه است و برای بشریت سلاله هستی بوده و تا ابدیت ماندگاریش حفظ خواهد شد.دشت نینوا صحرای شهادت که صبر و استقامت وهدیه دادن جان در راه حق در آن وادی مقدس به منصّه نشست و پرچم شجاعت تا ابدیت خودنمایی خواهد نمود.
در واقعه بزرگ عاشورا به گواهی تاریخ آن هنگام که بهترین عزیزان امام را درمقابل دیدگانش قطعه قطعه میکنند وفرزندانش را درحالت اسارت شدن احساس میکند و جانش را در آستانه پذیرش سخت ترین نوع شهادت نظاره میکند جز حمد و سپاس ایزد منان و رضایت درونی، کلام دیگری بر زبان نمی آورند.
در مجالس عزاداری که آکنده از یا حسین گفتن های با حقیقت است، واقعه پرحزن و حماسه عظیم عاشورا، رشادت ها و صبوری های آقا اباعبدالله الحسین(ع)، اسوه بشریت و رستگاری یاران مظلومش برای رهروان طریقتش عنوان می شود. نگاشتن از امام حسین (ع) ، نامی به پهنای عشق و به وسعت صبرکه سلاله و برگزیده بشریت است وعظمت نامش را در جوهر قلم ریختن امری مشکل است.
درترجمه نفس الهموم آمده است:« شهادت امام حسین (ع) درسهای عمیق و پر معنا را در خود گنجانده که در قرن به شرحی روح جامعه بشریت را پرورش داده و محیط را به جنبش درآورده و با آنکه قرون متمادی است در وصف رشادتهای کربلا گفته اند و شنیده اند و نوشته اند، لکن هنوز در اوان وصف آن مانده اند، نه در اثر گذشت ایام این واقعه عظیم کهنه شده است و نه رموز آن خاتمه یافته است.»
از امام حسین(ع) نقل شده که فرموده اند:« شان من همانند کسی که از مرگ می ترسد نیست.چه آسان است کشته شدن در راه عزت و زنده کردن در حق. مرگ در راه عزت، جز زندگی جاوید نیست. زندگی با ذلت جز مرگ بدون زندگی نمیباشد.شما بیش از کشتن من چه می توانید بکنید؟ آفرین بر مرگ در راه خدا ولی بدانید شما نمی توانید عظمت مرا شکسته، عزت و شرف مرا نابود کنید، پس دراین صورت چه باک از کشته شدن.» (کلمات موسوعه امام حسین (ع).
با آمدن روزهای پر اندوه محرم،همان گونه که دلهای شیعه اندوهناک شهدای کربلا است، چشمها هم نظاره گر بیرق های سیاه بر هر کوی و برزن است که خودنمایی مینماید و آن هنگام که بیرق های سیاه بر سر هر کوی و برزن نظاره می شود بی اختیاراشک از دیدگان فرومی چکد و پرنده جان به پرواز درمی آید و مشتاقانه به سویت می شتابد.
نظر شما
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیریت در وب سایت منتشر خواهد شد