مطلع الفجر-22 روز دیگر، فوتبال ایران در آزمونی دشوار شانس آخر خود را برای حضور در جمع بهترین‌های فوتبال دنیا امتحان می‌کند. ایران اگر در دوحه امتیازهای کامل را از قطر بگیرد، احتمالش را برای صعود مستقیم به جام جهانی تا حد قابل اعتنایی بالا می‌برد. همین دلیل کافی است که همه در ایران برای نام "ایران" متحد شوند و بحث‌های اختلافی را کنار بگذارند.
به گزارش ایسنا، از هفته گذشته و پس از حضور مهدی رحمتی در برنامه 90 و بازگشتش به عقب و تاکید بر عذرخواهی از "مردم" این امیدواری ایجاد شد تا شماره یک فوتبال ایران، دوباره به تیم ملی برگردد تا خیال همه‌ی ایران از دروازه تیم ملی در سه بازی مرگ و زندگی خرداد راحت باشد. یک روز بعد صحبت از بازگشت از هادی عقیلی به تیم ملی شد تا یکی از با ثبات‌ترین مدافعان سال‌های گذشته فوتبال ایران، خط دفاعی تیم ملی را مقابل قطر، لبنان و کره‌جنوبی مستحکم‌تر کند. او هم مثل چند ماه اخیر دوباره به اشتباهش در ترک شبانگاهی تیم ملی تاکید کرد تا از دید رسانه‌ای راهش را برای بازگشت به تیم ملی هموارتر کند.
همین بازگشت به عقب‌ها بود که سرانجام واژه تقریبا نویی را در فوتبال ایران خلق کرد؛ "آشتی ملی"، واژه‌ای که هر چند در دنیای سیاست به ویژه در سال‌های اخیر خیلی پرکاربرد شده اما حداقل در یک دهه اخیر از این واژه ترکیبی به اندازه انگشتان یک دست هم در فوتبال ایران استفاده نشده است. در تحلیل‌های رسانه‌ای پیش‌بینی می‌شد با عقب‌نشینی رحمتی و عقیلی، نام این دو در فهرست جدید تیم ملی گنجانده شود و حتی خبر رسید که فدراسیون پاسپورت این دو بازیکن را برای ویزای قطر گرفته اما در فهرستی که کارلوس کی‌روش شنبه رونمایی کرد، خبری از نام این دو نبود. سوالی که اینجا مطرح است اینکه با غیبت نام این دو در فهرست تیم ملی آیا پروژه "آشتی ملی" بی‌سرانجام باقی مانده است یا خیر.
در اینکه رحمتی بهترین دروازه‌بان 6 سال اخیر ایران بوده هیچ تردیدی نیست. نقش غیر قابل انکار رحمتی در تیم ملی زمان دایی، قطبی و حتی کی‌روش و قهرمانی اخیر استقلال در لیگ برتر و صعود به یک هشتم لیگ قهرمانان آسیا نشان می‌دهد که رحمتی چه دروازه‌بان توانمندی است. او که با فاصله نسبت به رقیبانش "شماره یک" فوتبال ایران است، سال قبل و به طور ناگهانی اعلام کرد که "فعلا" تصمیم به خداحافظی از تیم ملی گرفته اما در هفته‌های اخیر با رویکردی متفاوت علاقه‌اش را به حضور دوباره در تیم ملی نشان داد و عقیلی هم تمایلش را برای بازگشت به تیم ملی بارها رسانه‌ای کرد.
با این اظهارنظرها، فشار رسانه‌ای به کادر فنی در به راه انداختن "آشتی ملی" بیشتر شد، آن هم دقیقا سه هفته مانده به بازی حساس برابر قطر. در اینکه با حضور رحمتی و عقیلی، تیم ملی با دست پرتری به مصاف سه حریفش می‌رود، شکی نیست و دقیقا به خاطر همین موضوع است که کی‌روش موافقت ضمنی‌اش را- به شرط بر آورده شدن برخی خواسته‌ها- با بازگشت این دو اعلام کرده و همچنان احتمال دارد این دو برابر قطر حضور داشته باشند اما مطمئنا در این فضا، ایجاد جوی رسانه‌ای و درگیر کردن ذهن کادر فنی با پروژه‌ای به نام "آشتی ملی" و برجسته کردن این دست اخبار به غیر از اینکه تمرکز را از کادر فنی و صد البته بازیکنان دعوت شده به اردوی تیم ملی می‌گیرد، عایدی دیگری برای فوتبال ایران ندارد.
اگر رحمتی و عقیلی توانستند خواسته‌های کادر فنی تیم ملی را برآورده کنند که می‌آیند و تیم ملی با ترکیبی پرقدرت‌تر کار را برای قطر، لبنان و کره سخت می‌کند اما اگر به هر دلیلی این دو نیامدند نباید پروژه "آشتی ملی" را شکست خورده دانست و فضای ناامیدی را به جامعه و فوتبال ایران القا کرد. رحمتی و عقیلی قابل احترام اما تیم ملی و پرچم ایران مهمتر و این نکته‌ای است که این دو ملی‌پوش هم آن را به خوبی می‌دانند.
نظر شما
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیریت در وب سایت منتشر خواهد شد