بسیاری از ما زندگی خود را به دویدن در پی زمان می گذرانیم اما تنها هنگامی به آن می رسیم که براثر سکته قلبی یا تصادف رانندگی و به دلیل شتابی که برای رسیدن داریم،از دنیا می رویم.
به گزارش مطلع الفجربه نقل از حیا،بسیاری از ما آنقدر نگران و مضطرب زندگی خوددر آینده هستیم که زمانی را که واقعا وجود دارد،فراموش می کنیم .همه ما در سراسر جهان،زمان برابری در اختیار داریم .هیچکس بیشتر یا کمتر ندارد.تفاوت در این است که هر یک از ما با زمانی که در اختیار داریم چه کار می کنیم .ما نیاز داریم که هر لحظه را زندگی کنیم.
این روزها،جریانی به نام غذای آهسته (slow food)در جهان راه افتاده است.طبق این تفکر،مردم باید به آهستگی بخورند و بیاشامند،وقت کافی برای چشیدن غذایشان داشته باشند،و بدون هرگونه عجله و شتابی با افراد خانواده و دوستانشان وقت بگذارانند.غذای آهسته در نقطه مقابل غذای سریع(fast food)و الزاماتی که در سبک زندگی به همراه دارد قرار می گیرد.
غذای آهسته پایه جنبش بزرگتری است.این جنبش اساساً حس شتاب و دیوانگی به وجود آمده براثر نهضت جهانی شدن را زیر سوال می برد . مسیری که کمیت را جایگزین کیفیت در همه شئون زندگی ما کرده است.این گرایش به آهستگی و کند کردن جریان شتاب آلود زندگی،حتی می تواند نظر عجول ترین آدمها را هم جلب کند.
این گرایش به عدم شتاب،به معنی کمتر کار کردن یا بهره وری کمتر نیست .بلکه به معنی انجام کارها با کیفیت،بهره وری و کمال بیشتر ،با توجه بیشتر به جزئیات و با استرس کمتر است.به معنی برقراری مجدد ارزش های خانوادگی و به دست آوردن زمان آزاد و فراغت بیشتر است . هدف جریان غذای آهسته ،محیط های کاری کم تنش تر و شادی است که درآن،انسان ها از انجام دادن کاری که چگونگی انجام دادنش را به خوبی بلدند ،لذت می برند.