به گزارش مطلع الفجر ،بازارچه مرزی سومار در شهرستان گیلانغرب یکی از نقاط کلیدی برای تجارت و داد و ستد در مرز ایران و عراق به شمار میرود.
این بازار، با توجه به موقعیت جغرافیاییاش و فاصله کوتاه به بازار بغداد، پتانسیل عظیمی برای اشتغالزایی و رونق اقتصادی دارد.
اما سالهاست که فعالیتهای کولهبری و تجارت چمدانی در این بازار به دلایل مختلفی مغفول مانده است؛ این موضوع نیازمند توجه ویژه مسئولان استان و نمایندگان مردم در مجلس شورای اسلامی است.
در سالهای اخیر، مردم گیلانغرب بارها از بیتوجهی به این ظرفیتهای اقتصادی رنج بردهاند. با وجود اینکه از سال ۱۳۹۴ صادرات محصولات از این بازار بهطور اخص انجام شده، اما این صادرات تنها به نفع تجار غیر بومی بوده و به ساکنان بومی کمکی نکرده است. انتظار میرود که با تحقق فعالیتهای کولهبری، فرصتهای شغلی جدید در این منطقه فراهم شود و مردم از مزایای این بازار بهرهمند گردند.
کولهبری به عنوان یکی از روشهای سنتی و آسان تجارت در مرزهای ایران، میتواند به ساکنان بومی کمک کند تا با حداقل سرمایهگذاری، به فعالیت اقتصادی بپردازند. این فعالیت که شامل جابجایی کالاهای کوچک و قابل حمل است، نهتنها باعث درآمدزایی برای افراد میشود، بلکه میتواند به توسعه کسبوکارهای کوچک و خانگی نیز کمک کند.
فرآیند کولهبری در بازارچه مرزی سومار، به کسبوکارهای محلی این امکان را میدهد که محصولات خود را به صورت مستقیم به بازار عراق عرضه کنند. این موضوع میتواند به افزایش تولید محلی و کاهش بیکاری در این منطقه شود. از آنجایی که گیلانغرب از مشکلات اقتصادی رنج میبرد، ایجاد شغلهای جدید بسیار ضروری است.
از طرف دیگر، مسئولان استان و نمایندگان مجلس باید با ارائه تسهیلات و زیرساختهای لازم، مشوقهای مالی برای راهاندازی این نوع تجارت فراهم آورند. باید تلاش شود تا شرایط قانونی و امنیتی برای انجام فعالیتهای کولهبری بهبود یابد تا تجار و کولهبران اطمینان خاطر بیشتری داشته باشند.
یکی از مشکلات اساسی مردم در این منطقه، عدم توانایی در دستیابی به بازارهای بزرگ و بینالمللی است. با فعالیت کولهبری و تجارت چمدانی، میتوان به آنها این امکان را داد تا محصولات بومی خود را به راحتی به بازارهای خارجی صادر کنند. در این راستا، آموزش و حمایت از کولهبران و تجار نیز لازم و ضروری است.
بدین ترتیب، میتوان گفت که تحقق فعالیت کولهبری در بازارچه مرزی سومار یک الزام اقتصادی و اجتماعی است. این فعالیت تنها میتواند به عنوان عایدی اصلی برای ساکنان بومی و معیشت آنها محسوب شود. همچنین، با توجه به فاصله نزدیک سومار به بازار بغداد، به وضوح نیاز به توسعه این فعالیتها احساس میشود.
خلاصه مطلب اینکه مردم محروم گیلانغرب امید دارند که فرماندار تلاشگر گیلانغرب که به جد پیگیر لین موضوع نیز، هستند و مسئولان به این نیاز اقتصادی توجه ویژهای داشته باشند و با فراهم آوردن شرایط لازم، زمینهساز رونق بازارچه مرزی سومار شوند.
فقط با این نوع حمایتها و برنامهریزیهای دقیق، میتوان به تحقق آرزوی دیرینه ساکنان این منطقه مبنی بر فعالیت کولهبری و تجارت چمدانی دست یافت و مسیر توسعه پایدار را برای این شهرستان هموار کرد.
*مجتبی جنگلی نیا