مطلع الفجر-7 سوگند عمده ای که رییس جمهور در آیین تحلیف برای ابراز تعهد ملی و اجتماعی باید یاد کند از این قرار است:« - پاسداری از مذهب رسمی، نظام جمهوری اسلامی و قانون اساسی
- به کار گیری همه استعداد و صلاحیت ها در راه ایفای مسوولیت ها
- خدمت به مردم و اعتلای کشور
- ترویج دین و اخلاق و پشتیبانی از حق و گسترش عدالت
- پرهیز از خودکامگی
- حمایت از آزادی و حرمت اشخاص و حقوقی که قانون اساسی برای ملت شناخته است
- حراست از مرزها و استقلال سیاسی و اقتصادی و فرهنگی»
در دنیای مدرن ادای سوگند برای بیان یک تعهد ملی و اجتماعی است و چون صحبت از کتاب مقدس هر دین ( و در قانون اساسی ایران ، قرآن کریم) به میان می آید جنبه شرعی هم پیدا می کند.
در عصر ماقبل مدرن، سوگند خوردن بیشتر برای اثبات بی گناهی و رستن از تهمت و افترا بود. چندان که ناصر خسرو قبادیانی می گوید:جز راست مگوی گاه وبی گاه / تا حاجت نیایدت به سوگندیا درشاهنامه فردوسی آمده است:بخور سوگند و از تهمت برستی / روان را از ملامت ها برستیدر عصر جدید اما سوگند خوردن بیش از آن که به قصد اثبات بی گناهی و رستن از تهمت باشد اعلام تعهد و تقید و یادآور این سخن شاعر است که « انسان، دشواری وظیفه است».
اگر رییس جمهور روحانی با همان احساس و تعهد نوروز 87، در 13 مرداد 1392 سوگند ریاست جمهوری را ادا کند می توان آن را بسا فراتر از تشریفات و به مثابه یک منشور دانست که او را بیش از هر عامل دیگر به حقوق ملت متعهد می سازد.
فارغ از بحث لغوی بر سر تفاوت قسم با سوگند ( و استعاره خوردن آب آمیخته با گوگرد در یونان باستان) آرزو می کنیم رییس جمهور با همان « وسواس» که پنج سال و نیم پیش در قبال سوگند یاد کردن داشت در شامگاه 13 مرداد سوگند یاد کند.
مطلع الفجر-7 سوگند عمده ای که رییس جمهور در آیین تحلیف برای ابراز تعهد ملی و اجتماعی باید یاد کند از این قرار است:« - پاسداری از مذهب رسمی، نظام جمهوری اسلامی و قانون اساسی
- به کار گیری همه استعداد و صلاحیت ها در راه ایفای مسوولیت ها
- خدمت به مردم و اعتلای کشور
- ترویج دین و اخلاق و پشتیبانی از حق و گسترش عدالت
- پرهیز از خودکامگی
- حمایت از آزادی و حرمت اشخاص و حقوقی که قانون اساسی برای ملت شناخته است
- حراست از مرزها و استقلال سیاسی و اقتصادی و فرهنگی»
در دنیای مدرن ادای سوگند برای بیان یک تعهد ملی و اجتماعی است و چون صحبت از کتاب مقدس هر دین ( و در قانون اساسی ایران ، قرآن کریم) به میان می آید جنبه شرعی هم پیدا می کند.
در عصر ماقبل مدرن، سوگند خوردن بیشتر برای اثبات بی گناهی و رستن از تهمت و افترا بود. چندان که ناصر خسرو قبادیانی می گوید:جز راست مگوی گاه وبی گاه / تا حاجت نیایدت به سوگندیا درشاهنامه فردوسی آمده است:بخور سوگند و از تهمت برستی / روان را از ملامت ها برستیدر عصر جدید اما سوگند خوردن بیش از آن که به قصد اثبات بی گناهی و رستن از تهمت باشد اعلام تعهد و تقید و یادآور این سخن شاعر است که « انسان، دشواری وظیفه است».
اگر رییس جمهور روحانی با همان احساس و تعهد نوروز 87، در 13 مرداد 1392 سوگند ریاست جمهوری را ادا کند می توان آن را بسا فراتر از تشریفات و به مثابه یک منشور دانست که او را بیش از هر عامل دیگر به حقوق ملت متعهد می سازد.
فارغ از بحث لغوی بر سر تفاوت قسم با سوگند ( و استعاره خوردن آب آمیخته با گوگرد در یونان باستان) آرزو می کنیم رییس جمهور با همان « وسواس» که پنج سال و نیم پیش در قبال سوگند یاد کردن داشت در شامگاه 13 مرداد سوگند یاد کند.