مطلع الفجر- مهدی حسینی/ در دور آخر مذاکرات تیم هسته ای 20 روز در وین ماند تا توافق برجام را به دست آورد، هر چند که طرف مقابل موضوع هسته ای را بهانه ای بیش نمی دانسته و اکنون بعد از توافق هسته ای که به سرانجام هم نرسید، لیستی از درخواست های طلب کارانه و گستاخانه را مطرح می کند که از توان موشکی ایران تا حمایت از جبهه مقاومت در منطقه تا ادعاهای حقوق بشری شروع می شود اما پایانی ندارد.
یک سالگی برجام تجربه ای پرهزینه اما بسیار گران بهایی را در مقابل همه ما قرار داد، تجربه ای که نشان داد ذات دشمنی آمریکا تغییر نکرده و همان دشمن دیرینه ایران است، روزی با چهره تهدید و روزی هم با چهره ای خندان.
تجربه برجام به ما نشان داد که اعتماد به آمریکا سرابی بیش نیست و باید روی پای خود ایستاد.
در آستانه یکسالگی برجام مسئله ورود هواپیمای ایرباس به کشور پیش آمد، موضوعی که هر چند موجی از ذوق زدگی و احساس پیروزی برخی طیف ها و گروه های سیاسی را به همراه داشت، اما سوالات اساسی را نیز برای افکار عمومی ایجاد کرد.
میزان و شدت این ذوق زدگی تا به حدی بود که شک و شبهه هایی درباره التزام این گروه ها و طیف های سیاسی به عزت و غرور ملی را به وجود آورد.
اما مهم تر از تحلیل این ذوق زدگی بررسی این مسئله است که تحویل یک فروند ایرباس تنها بخش کوچکی از تعهداتی بوده که طرف مقابل در برجام به عهده داشته و باید عملی می کرده است.
غفلت از تعهدات اصلی و کلان که برجام برای طرف مقابل معین کرده است، در برابر التزام بی چون و چرای ایران و انجام تمام تعهدات از سوی ما نشان دهنده چه چیزی می تواند باشد؟
این که گروهی تنها به دلیل تحویل یک فروند ایرباس کم مانده است جشن ملی راه بیاندازند به مصداق خوشحالی و سرور برای کندن یک تار مو از بدن خرس است و تازه بعید است که در آینده بتوان موی دیگری از این خرس کند.
در حالی که انتظار افکار عمومی درباره برخورد و عکس العمل جدی درباره تمدید تحریم ها از سوی آمریکا هنوز برآورده نشده است و علی رغم تذکرات و توصیه های رهبر انقلاب در برآورد و سنجش اولویت های اصلی کشور، هنوز هم این طیف خوش خیالانه کار خود را می کند.
برای حداقل قشر وسیعی از جامعه ما این مسئله به طور کامل محرز و روشن است که ورود ایرباس مشکل ویژه ای از مشکلات عمده کشور مانند بیکاری، تورم، ازدواج جوانان، فقر و اختلاف شدید طبقاتی را حل نخواهد کرد و به نظر بسیاری این رفتار پنجه کشیدن به چهره غرور و عزت ملی ما و هتک حرکت توان تولید داخلی و بی اعتنایی به واژه ما می توانیم است.
مسئولان وارد کننده هواپیمای مرجوعی ایرباس از سوی اسپانیا، در صورت بروز هر گونه مشکل فنی طی سال های آینده برای این هواپیما و با وجود دورنمایی که از ادامه تنش های سیاسی و اقتصادی بین طرفین به چشم می خورد، چه تضمینی برای رفع نواقص فنی این هواپیما در دهه های آینده می دهند؟
آینده پر ابهامی که برای این پرنده مرجوعی وجود دارد آن قدر پر مه و غبارآلود است که این روزهای آفتابی ورودش به کشور را برای افکار عمومی تحت الشعاع قرار داده است.
*رهبر معظم انقلاب در خصوص قرارداد خرید 118 فروند هواپیما از شرکت ایرباس فرموده بودند: «در تصمیم‌گیری‌هایی که ما در زمینه‌ی مسائل اقتصادی می کنیم، اولویّت‌ها را باید در نظر بگیریم. گاهی یک کاری خیلی مهم است، خیلی لازم است امّا [دارای] اولویّت نیست؛ یعنی از آن کارِ لازم‌تری وجود دارد.
*این خیلی به نظر من مهم است … حالا فرض کنیم که پول‌های ما در بانک‌های بیگانه آزاد شد – که البتّه آزاد نشده، معلوم هم نیست کِی آزاد خواهد شد، حالا [به آن مطلب] خواهم رسید- بنا است صرف چه چیزی بکنیم؟ این خیلی مهم است. اولویّت‌ها را باید رعایت کرد. خب، حالا من یک مثال بزنم، البتّه این مثال را به خود وزیر محترم هم به نظرم گفتم؛ فرض کنید ناوگان هوایی ما نوسازی بشود؛ خب، خیلی کار مهم و لازمی است امّا اولویّت است؟ آیا این اولویّت کشور است؟ فرض کنیم مثلاً سیصد هواپیما بخریم؛ این معلوم نیست اولویّت باشد.
*این باید بررسی بشود؛ من نظر کارشناسی نمی دهم، من تذکّر می دهم برای اینکه کار کارشناسی بشود؛ من تذکّر می دهم که اولویّت ها باید رعایت بشود. این یکی از مسائل بسیار مهم است»
نظر شما
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیریت در وب سایت منتشر خواهد شد