به گزارش خبرنگار مطلع الفجر؛* مجتبی جنگلی نیا /در شهر گیلانغرب حتی اگر مسافر هم باشی، در لحظه اول چنانچه سراغی از قهوه خانه و یا آبگوشتی بگیرید بی شک " آبگوشتی لاله " را به شما معرفی می کنند.
آنقدر از طعم و لذیذی آبگوشت های "لاله" -روح اله باپیریان- شنیده ایم که دیگر دلمان تاب نیاورد و به سراغش رفتیم؛ جایی که قیمت آبگوشت چند هزارتومانی اش را مشتری ها با میل و رغبت پرداخت می کنند چون می گویند آنقدرخوش طعم و با کیفیت است که واقعا به بهایش می ارزد.
به نزدیک میدان جمهوری یا همان میدان مرکزی راهنمایی و رانندگی شهر گیلانغرب که رسیدیم از هر کس سراغ "آبگوشتی لاله" را می گرفتیم او را می شناخت و نشانی اش را به ما می داد؛ دقیقا گوشه غربی میدان جمهوری در شهر زیبای گیلان غرب بود.
نزدیک می شدیم روپوش سفید و بهداشتی اش توجهمان را جلب کرد؛ معلوم بود کسب و کارش دلچسب مشتری هایش است و روزش را خوب شروع کرده. مردی بود مصمم و خوشرو و حدود 50 ساله که از تحرک و فعالیتش معلوم بود که واقعا کسب و کارش راخوب بلد است.
به حاشیه آبگوشتی که رسیدیم تازه متوجه شدیم که او لال است و حالا ما چطور با او مصاحبه و احیانا گفتگویی داشته باشیم. روح الله باپیران و کسب و کارش را به واسطه همین شرایطش یعنی مشکل تلکم یا به اصطلاح عمومی لال بودن به "آبگوشتی لاله" می شناسند. به خاطر همین شرایط هم بود که از کفاشی جنب مغازه او که مردی خوش مشرب به اسم آقای احمدی بود، خواستیم در صحبت کردن با او ما را کمک کند.
در بدو ورود و وقتی که اقای احمدی ما را با ایما و اشاره هایش به "لاله " معرفی کرد او با لبخندی جذاب ما را تحویل گرفت و احوال پرسی کرده و ما را به مغازه اش راهنمایی کرد. اگرچه مشتری ها مدام او را صدا می زدند اما او همچنان با زبان اشاره خودش با ما حرف میزد و گویا از حضور ما خوشحال بود.
لاله ( آقای روح الله باپیری کمتر از 60 سال سن دارد و 28 سالی می شود که مستقلا کار اداره مغازه آبگوشتی و اغذیه خوشنامش را اداره می کند.
از ابتدای انقلاب پدرش مرحوم جعفر این مغازه آبگوشتی را داشت و او اکنون به رحمت خدا رفته اما هنوز بسیاری از مشتری هایی که طعم دستپخت آقا روح الله را چشیده اند می گویند که آبگوشت های "لاله" دقیقا به لذیذی و خوشطعمی دستپخت مرحوم جعفر پدر روح الله است؛ گویا این هنرمندی در آشپزی در خانواده را از پدر به ارث برده است.
روح الله - لاله آبگوشتی -در حال حاضر 2 فرزند پسر و دختر دارد که گویا دخترش دانشجو و پسرش در حال تحصیل در پیش دانشگاهی است و اکنون در گیلانغرب زندگی می کنند.
مشتری هایی خوش ذائقه که در آبگوشتی روح الله حضور داشتند با تایید کیفیت و مزه آبگوشت و کباب هایش او را تنها آبگوشتی معرف شهرگیلان غرب می دانند و دستپختش خصوصا آبگوشت های لذیذ و خوش مزه اش را به ما هم تعارف می کردند.
روح الله در حالی که مشتری هایش را راه می انداخت ما هم از فرصت استفاده کردیم و مدام از او عکس می گرفتیم معلوم بود در تمیزی و نظافت وسواسی خاص دارد. او سر منقل و آتش کبابش میرفت در برگشت با دستمالی روی میزها و در یخچال گوشت هایش را تمیز می کرد.
از مشتری های روزانه اش که می پرسیم می گویند: ده ها مشتری دارد که گاهی ثابت هستند. بعضی وقت ها بیشتر است و بعضی وقت ها هم کمتر. اما دو چیز کار "روح الله "و آبگوشتی و کبابی او را مطرح کرده؛ یکی اینکه درشهر این حرفه را از 40 سال پیش ازپدرش به ارث برده و سالهاست با علاقه و هنرمندی کار می کند و دوم اینکه او هیچوقت برای پخت غذاهایش از آبگوشت گرفته تا کوبیده وکبابهای لذیذش از گوشتهای بی کیفیت استفاده نمی کند و همیشه وسواس دارد که شما خوردن بهترین آبگوشت را تجربه کنید.
کم کم داشت نزدیک ظهر می شد و حدودا ساعتی از زمانی که وارد آبگوشتی "روح الله باپیریان" شدیم گذشت که قصد خدا حافظی داشتیم. "لاله آبگوشتی " که آدم با مرام و خوش برخوردی هم هست با ادا و حرکاتی منحصر خودش و تعارف گرم تصمیم داشت ما را به یک آبگوشت مهمان کند و اگرچه ما هم بدمان نمی امد که دستپخت و طعم آبگوشت های او را تجربه کنیم اما حیفمان آمد گرمی و جذابیت این گزارش خواندنی برای مخاطبین عزیز از دهن بیفتد؛ این بود که ازصاحب آبگوشتی خوش نام و با طعم و مزه گیلانغرب یعنی " آبگوشتی لاله " خدا حافظی کردیم.
