سرویس: اجتماعیکد خبر: 105802|14:20 - 1395/05/20
نسخه چاپی

به قلم دکتر پرهون/

هوره؛هویت زبانی و میراثی کهن که باید آن را پاس بداریم

هوره؛هویت زبانی و میراثی کهن که باید آن را پاس بداریم
مطلع الفجر:هوره در کنار مور و سیاه چمانه یکی از دیرسال ترین و اصیل‌ترین آواهای به‌جامانده از نیاکانمان است که قدمتی هم پای زادروز انسان دارد.

مطلع الفجر:کمال پرهون/*هوره "هیور"یا حافظه شفاهی یک ملت است که بر طبق هویت بومی و اصالت خود از گذرگاه پر آشوب تاریخ، قهرمانانه و شجاعانه با نیک منشی عبور کرده اند.

 

این آوای اهورایی بسان لالایی مادری برای تسکین فرزندش پر است از راز و زیبایی، گاهی گریزیست به ژرفنای رنج‌های بشریت و گاهی پر از شادی و لبخند بسان زیبایی تبسمی بر لبان یک کودک! هوره فقط یک آوا نیست بلکه تاریخی است سرشار و غنی که بسان درخت دیرسالی از گزند تندبادها، طوفان‌ها و ناملایمات روزگار گذشته و همچون گنجی شایان و میراثی شگرف، تبار به تبار دست‌ به‌ دست شده است تا به ما رسیده است.

هوره بسان یک سفر ما را به هزاره های دور تاریخ می‌برد، آنجا که انسان هنوز طفلی بیش نیست و در گهواره تاریخ در حال جوانه زدن است. هوره گهواره رشد زبان ماست و همچون مادری با مهر و عشق از کودکی تا سال دیدگی فرزندانش را نظاره کرده و بدون چشمداشت در گذرگاه های خطر پاسبان میراث زبانیشان بوده است.  


هوره خزانه واژگان و هویت زبانی ماست. هوره کتابی پر از مفاهیم شگرف و روح خیز است که واژه‌های زبانی را در دل مفاهیمش همچون دری در صدف نگه‌داری می‌کند تا از گزند حوادث و خطر حفظ کرده و به ساحل آرامش برساند.

این آوای روح پرور از گذشته‌های دور که بسان نور در دل تاریکی تاریخ ته‌نشین شده‌اند، تا به امروز که همچون درختی دیرسال بر فراز زمان باشکوه و استوار است، فراز و فرودهای بسیاری به خود دیده است؛ در این مسیرهای دشوار بلبلان بی‌شماری در این باغ سرسبز و زیبا به نغمه سرایی پرداخته اند. به طوری که آسمان این سرزمین غنی و پربار، سرشار است از ستار ه هایی جان‌فزا و روح خیز هرچند از گذشتگان در حافظه تاریک تاریخ نامی  بجا نمانده است، ولی صدای آن‌ها تا بی‌کرانه‌ها بسان لالایی‌های مادران زاگرس در گوش جان مردمان این سرزمین تکرار خواهد شد.

ازجمله معماران بزرگ این کاخ شگرف در دوران معاصر می‌توان به اسطوره تاریخ شفاهی زاگرس استاد سید قلی کشاورز اشاره کرد. استاد کشاورز ازجمله احیاگران و پاس داران بزرگ آوای هوره در قیل‌وقال دنیای مدرن هستند.

اسطوره‌ای زنده از تبار زرین آفتاب که صدایش از حزن جان می‌خیزد و بسان سمفونی قطرات باران بر دل خاک پیام‌آور سبز زندگی و سکون و آرامشی روح بخش است. به گفته حکیم عمر خیام اگر هزار سال این چرخ گردون بچرخد شاید دانه‌درشتی همچون استاد کشاورز از دل آن زایش پیدا کند.


هوره بسان دانه‌های زنجیر پیوند بین ما و گذشته‌ای دور و ناپیدایمان است. شوربختانه بعضی افراد کوته بین و سطحی نگر در قیل و قال مدرنیته بسان برگی خشگ در چنگال باد دچار بی هویتی و خزان زدگی شده اند و توجه به داشته های فرهنگی خویش را نشانه عقب افتادگی  و کهنه پرستی و کپی کردن راه و رسم دیگران را نشانه بزرگی و فهم بالا می دانند، دریغ از این که کسی که  داشته های خود را باور نداشته باشد دچار مرگ پیش از موعود و هویت کاذب است.

مبادا با دستان خویش این پیوند را پاره کرده و هویت خود را در زرق‌وبرق سراب های ناپایدار و جعلی ناشی از تهاجم فرهنگی در عصر مدرن از دست دهیم! هویت جمعی و زبانی ما در دل ابیات و آواهایی است که به‌صورت شفاهی در کتاب سینه‌های مردمان زاگرس،  تبار به تبار منتقل گشته و از گزند خطرات حفظ‌شده است.
 


در عصر مدرن که خیلی ها به دنبال سراب گردی و کسب هویت معلق‌اند، تک تک ما وظیفه داریم  تا  این میراث بزرگ را با جان و دل از گزند حوادث حفظ کرده و به دست صاحبان آن در تبارهای آینده بسپاریم. هریک از ما باید سفیری باشیم برای پاس داشت میراث غنی نیاکانمان و با آگاهی از این مسئله که تاریخ کتبی سرزمین ما پر است از تاریکی و مجهولات فراوان و هوره حافظه بلندمدت و تاریخ شفاهی زندگی ماست و اگر در این زمینه کوتاهی کنیم صدمات جبران ناپذیری بر پیکره فرهنگ و هویت مان وارد خواهد شد.


از این رو ما برای این که در مسیر های سخت آینده همچون برگی خزان زده در چنگال باد نبوده و بسان درختی تناور قدرت تند باد ها را ریشخند بگیریم، باید از میراث ها و ریشه های خود پاس بانی کنیم.  وظفیه تک تک ما این است که فرزندانمان را  به عنوان ستون فقرات پیشرفت سرزمین مان ارزشمند و پربار پرورش دهیم. 
http://www.matlaelfajr.ir/sites/default/files/fullimages/1395/05/20/hore_emruzonline.jpg

مهم ترین و  حیاتی ترین بخش کسب هویت هر فرد زبان و داشته های زبانی است که غنی ترین منابع آن در آوا های باستانی موجود و به جا مانده از نیاکانمان در اختیار است اگر فرزندانمان هویت زبانی خود را از دست بدهند بدون شک بسان درختی که ریشه در دل خاک نداشته باشد با نفس های  تند بادی در هم میشکنند و توان مقابله با مشکلات و ناکامی های زندگی را از دست خواهند داد.

در  روزگاری که تهاجم فرهنگی بسان آتشی به جان داشته های اصیل بومی و ملی ما از جمله زبان، پوشش و رسومات برجای مانده از نیاکانمان، افتاده است بدون شک وظیفه تک تک ما در حفظ و پاسداشت میراث های فرهنگی و زبانی مان در برابر این سیل بنیان افکن خطیر و حیاتی است.
*کمال پرهون

نظر شما

دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیریت در وب سایت منتشر خواهد شد